Zes vragen aan een ANP'er: chef fotoredactie Karin en fotoredacteur Pelin

Er werken meer dan 165 mensen voor het ANP. Van journalisten tot ICT’ers en van fotografen tot accountmanagers: allemaal dragen ze op hun eigen manier iets bij aan het persbureau. Dat een journalist het laatste nieuw verslaat en een ICT’er ervoor zorgt dat alles op technische rolletjes loopt, weet iedereen. Maar wie zijn de gezichten achter deze functietitels en wat weet je nog niet van ze?

Elke maand beantwoordt een ANP'er zes vragen. Diegene vertelt over de grootste valkuil in zijn/haar/hun werk, geeft wijze lessen en de onbekende aspecten van het werk bij ANP. Deze keer zijn het maarliefst twee ANP'ers die in een duo-interview over hun ervaringen vertellen. Lees nu alles over 'powerduo' chef fotoredactie Karin Hollaar en fotoredacteur Pelin Tatli. 

Hoe zijn jullie terechtgekomen op je plek bij het ANP?

Karin: "In 2011 ben ik freelance gaan werken bij het ANP op de GPD-desk die toen nog bestond. Daarna ben ik doorgestroomd naar ANP-foto waar ik in 2014 in vaste dienst ben gekomen."

Pelin: "In 2005 was ik bezig met mijn afstudeerscriptie aan de School van Journalistiek in Utrecht. Tijdens mijn differentiatie in de fotojournalistiek ontstond de wens om bij het ANP te werken. Dus op een dag heb ik gewoon gebeld naar de fotoredactie met de vraag of zij nog mensen zochten. Dat was het geval, ik ging langs voor een gesprek en nu zijn wij 16 jaar verder."

Wat weet niemand over jullie baan, dingen waar je wel vaak mee te maken krijgt?

Karin: "'It's a man's world'. Op fotoredacties kom je nog wel eens een vrouw tegen, maar vrouwelijke (nieuws)fotografen zijn écht een uitzondering. Dat maakt wel dat je in deze wereld ook als vrouw 'ballen' moet hebben en met wat testosteron moet kunnen terugkaatsen."

Pelin: "Het is zeker een mannenwereld, je moet wel stevig in je schoenen staan. Vaak wordt er ook onderschat hoeveel werk er zit tussen een foto bedenken en maken. Het is een heel proces om met de redactie te bedenken wat het nieuws van de dag is, waar er foto’s van nodig zijn, hoe we dat gaan regelen. Maar zo bestaat het werk ook uit het overtuigen van een woordvoerder om ANP-foto’s te laten maken. Het is worstelen met vragen als: hoe gaan de foto's gebruikt worden? Wat hebben onze afnemers nodig en in welke formaten, zijn er accreditaties nodig, gaan we dronen? Tig vragen die de redactie moet uitzoeken voordat een fotograaf aan de slag gaat. En dit allemaal in een hoog tempo want heel veel tijd is er niet!"

Karin: "En daarnaast werken wij autonoom. Er is zeker overleg met andere redacties, maar we doen niet aan een plaatje bij een praatje. De fotoredactie bepaalt wat er gecoverd wordt."

Wat is de meest spannende, ontroerende of bijzondere anekdote uit je werk bij het ANP?

Karin: "Voor mij was het meest indrukwekkende moment de terugkeer van de MH17-slachtoffers. We hadden hier veel tijd en energie in gestoken en hadden veel van onze fotografen aan het werk tijdens de rit naar Hilversum. Het beeld van de auto’s op een lege snelweg raakte mij en de foto van fotograaf Remko de Waal met de vallende roos zal ik nooit vergeten.

Een vrolijker moment was toen ik voor het eerst ‘buiten mocht spelen’ voor het ANP tijdens de Olympische Spelen in Londen: de 100 meter van de sprinter Usain Bolt. Met collega Thijs anderhalf uur staan wachten samen met het Argentijnse basketbalteam, voor een paar seconden. Weergaloos. Mooiste Spelen die ik heb gedaan overigens."

Pelin: "Er zijn zoveel bijzondere momenten, zoals Karin het al samenvat maar ik kan voor mijzelf toch niet om de meeste recente gebeurtenis heen: de foto van fotograaf Bart Maat die de formatie op zijn kop zette. Bart belde ons dat hij foto’s van verkenner Kajsa Ollongren ging sturen die vroegtijdig de formatie verliet. Op zijn scherm zag hij dat hij de notities onder haar arm leesbaar had gefotografeerd.

De parlementaire redactie keek met hem mee, wat resulteerde in het volgende persalarm op 25 maart 2021: "Aantekeningen van verkenner Ollongren zichtbaar op ANP-foto." De rest is geschiedenis. We zijn inmiddels 5 maanden verder en de formatie is nog bezig. Wat een waanzinnig voorbeeld van fotojournalistiek als hoeder van een open democratie."

Welke tip of wijze les heb je?

Karin: "Met humor kom je een heel eind. Zelfs bij de meest sikkeneurige voorlichter smelt het ijs als je een (leuk!) grapje maakt."

Pelin: "Humor is zeker een goede binnenkomer. Maar ook met wat gepaste ongeduld kan je ver komen. Er is namelijk niet heel veel tijd als het om nieuws gaat. En je wilt de afnemers binnen enkele minuten al kunnen voorzien van beeld."

Waar krijg je het meeste energie van in je werk? 

Karin: "Er overvalt mij altijd een gezonde paniek als er zich een groot nieuwsfeit aandient. Daar zit ook gelijk mijn grootste valkuil, ik hou graag de controle (soms te erg). Terwijl juist op dit soort momenten duidelijk wordt hoe goed de fotoredactie is en vaak juist piekt op hoogtijdagen. Trots kijk ik dan hoe iedereen zijn rol vervult en elkaar helpt. Ook in de samenwerking met onze fantastische fotografen. Stiekem denk ik dan (vrij naar Theo Reitsma): ‘Het is een goed stel hoor!’. Daar krijg ik energie van."

Pelin: "Die paniek is wat ons drijft. Waar ik dan het meeste energie van krijg, is het samenwerken. Als fotoredacteur moet je echt een teamplayer zijn op de redactie, maar ook met de fotografen die op pad zijn. Wat het werk nog leuker en beter maakt is de wisselwerking met andere redacties binnen, maar ook buiten, het ANP. Als alles op deze wijze op zijn plek valt en de volgende dag onze foto’s prijken op de voorpagina’s, dan geeft dat echt een kick."

Met wie zou je een dag van baan willen ruilen binnen het ANP? 

Karin: "Met Pelin natuurlijk! Ik waardeer uiteraard iedereen even veel op de redactie, maar ik kan wel zeggen dat wij elkaar geestelijk gezond hebben gehouden tijdens al die maanden thuiswerken vanwege corona. Als yin en yang vullen we elkaar aan en ik zou wel eens willen weten hoe het is om yin te zijn."

Pelin: "Met Karin natuurlijk! Als chef van de fotoredactie heeft zij veel verantwoordelijkheden waar ik op dagelijkse basis niet mee te maken krijg. Budgetbeheer, verantwoording naar chefs en journalistieke bewaking in samenwerking met hoofdredacteur Freek Staps. Ik zou wel eens op haar stoel willen zitten om door haar ogen te zien hoe wij als redactie draaien."